Wzniesiony został ok. 1310 r. przez Kokosza Borzeviczyego stał się - obok innych węgierskich zamków umocnieniem północnej granicy królestwa węgierskiego. Na przełomie XIII i XIV w. doszło do utrwalenia się granicy polsko - węgierskiej na linii Białki, Dunajca w Pieninach i środkowego Popradu. W posiadaniu kolejnych węgierskich rodów zamek przetrwał do 1945 r., chociaż już po I wojnie światowej, w 1920 r., wraz z częścią Zamagurza został włączony w obszar państwa polskiego. Kokosz Borzeviczy, zasiedlający Zamagurze z nadania króla węgierskiego Karola Roberta, postawił naprzeciw polskiego Czorsztyna drewniano - ziemną strażnicę graniczną, kontrolującą drogę z Węgier do Polski. Na przełomie lat 1327-1328 strażnica przeszła w ręce palatyna węgierskiego Wilhelma Drugetha i jeszcze przed 1330 r. została przebudowana w zamek murowany. To novum castrum de Dunajecz identyfikowane jest z zamkiem górnym, utworzonym z muru obwodowego i "kamieńca" rycerskiej wieży mieszkalnej o czterech kondygnacjach. Położone poniżej małe podzamcze otaczał wał obronny. Po śmierci Drugetha (1342 r.) zamek wrócił do Berzeviczych i w ciągu stu lat został rozbudowany wewnątrz murów obwodowych (m.in. nad cysterną powstała kaplica), a podzamcze otoczono murem z małą basztą bramną (częścią tej zabudowy jest dzisiejszy zamek średni).
Zgodnie z nowelizacją ustawy o Prawie Telekomunikacyjnym informujemy, że strona krokos.net.pl w swoim działaniu korzysta z zapisywanych informacji w postaci ciasteczek (ang. cookies).